Wat zoek je?

MIJN PROCES IN MIJN BURN-OUT VAN BEGIN TOT EIND

Door verschillende omstandigheden (scheiding ouders, bouw huis, verhuizingen, conflict op het werk) ben ik in een burn-out terechtgekomen. Dit had ik nooit verwacht en aan zien komen. Alle signalen die mijn lichaam had gegeven, heb ik een hele lange tijd genegeerd (moe, hartkloppingen, snel geïrriteerd, onrustig, nergens tegen kunnen, malen in mijn hoofd, veel dingen moeten van jezelf, emotioneel).

BURN-OUT, FIXEN

De bouw van ons huis, de verhuizingen heb ik op mijn tandvlees gedaan, daarna toen we in ons huis zaten, stortte ik echt in. Mijn lichaam wilde niets meer. Paar keer per dag slapen op de bank. Om te accepteren dat je lichaam niet meer wil, je geen deel uitmaakt van de maatschappij dat was het aller moeilijkste. Het voelde voor mij als falen. Dat wilde ik niet voelen. Ik schoot in de overleefstand om niet te voelen. Dat is fight, freeze en flight.

Ik wilde vechten en ook vluchten; met actielijstjes wilde ik er zo snel mogelijk vanaf. Ik wilde het fixen, oplossen. De lijstjes haalde ik natuurlijk niet, omdat ik de lat veel te hoog legde voor mezelf. Dit versterkte juist mijn gevoel van falen, mislukking, teleurstelling, vermoeidheid. En ik vluchtte in afleiding om maar niets te hoeven voelen. Gewoon dingen doen in plaats van gewoon te zijn en te voelen.

JEZELF OP 1 ZETTEN

Ik wist niet meer wie ik was, wat ik wilde en toen gooide ik het roer om.

Toen besloot ik te luisteren naar mijn lichaam en te accepteren dat ik thuis was, zonder werk en dat ik ziek was. Ik koos voor mezelf. Ik ben meer gaan slapen, uitrusten, wandelen in de natuur, letten op mijn voeding, natuurgeneeskundig advies ingewonnen.

“Je lichaam kan je meest waardevolle en eerlijke kompas in het leven zijn.”

Het blijft moeilijk en je gaat nog steeds soms over je grenzen. Omdat dit is wat ik altijd had gedaan. Niet luisteren naar mijn lichaam, mijn gevoel. Ik was heel hard voor mezelf, haalde mezelf naar beneden; mede gebaseerd op mijn overtuigingen. Je moet werken voor je geld, niet piepen en doorgaan. Ik “moest” heel veel van mezelf. Ik legde de lat veel te hoog. Ik wilde vooruit, wilde zekerheid, de controle terug hebben, terwijl mijn lijf alleen maar rust wilde.

Ik heb een cursus gevolgd; weer terug naar gevoel en intuïtie. Meer stil gaan staan, mindfulness. Ik heb een coach gehad, omdat ik hier niet alleen uit kon komen. Die je spiegelt, je inzichten geeft in jezelf, je blinde vlekken laat zien en je ziet en hoort. Ik heb veel mensen gesproken die ook een burn-out hadden gehad. Ik heb boeken gelezen over persoonlijke ontwikkeling, workshops gevolgd, trainingen gevolgd van Michael Pilarczyk, Bridgeman. Ik zette kleine stapjes vooruit en ook weer achteruit. Wanneer het fysiek beter ging, deed ik soms ook weer teveel en werd ik weer teruggefloten. Dat voelde weer als falen; zie je wel ik kon het niet.  

Ik was ook gewend om eerst te zorgen voor anderen en dan pas voor mezelf. Mezelf op 1 zetten had ik nog nooit gedaan. Dat was zo moeilijk. Ik ben toen steeds meer dingen gaan opschrijven in mijn dagboek. “De kortste weg naar geluk is dankbaarheid”. Iedere dag schreef ik 3 dingen op waar ik dankbaar voor ben. En dat doe ik nog steeds. Ik kwam erachter dat het vaak dezelfde dingen zijn; mijn gezin, mijn thuis, glimlach van onze jongens, de zon die schijnt, de vogels die fluiten, een kopje koffie in de zon, mooie gesprekken, wandelen met onze hond etc. 

 

 

 

ZELFONDERZOEK

Ik heb vele gesprekken gehad met mensen. die ook een burn-out hebben gehad, re-integratiecoach, loopbaancoach. Telkens hetzelfde; neem echt de tijd om te herstellen, ontspan en onderzoek jezelf. Dat heb ik dus gedaan. De tijd heb ik genomen voor mezelf. Ik ben begonnen om mezelf te onderzoeken. Wie ben ik? Wat zijn mijn waarden, overtuigingen, drijfveren. Ik ben stil gaan staan. Juist meer tijd met mezelf, stilte en van een afstand naar mezelf kijken. Hoe moeilijk ook en tegenstrijdig met wat ik en mijn omgeving verwachtte van mij.

OMGEVING

Mijn directe omgeving vond het ook lastig. Ze wilden mij gelukkig zien, weer de oude. Alleen voelde ik dat dat niet meer ging. Wanneer je nooit een burn-out hebt ervaren, begrijp je niet echt hoe het is en hoe het voelt. Vanuit liefde wil je omgeving je helpen; ga weer werken dan knap je op, zoek hulp. Alleen op dat moment voel je je niet gehoord, niet gezien en juist eenzaam. Ik heb me erg eenzaam gevoeld tijdens het proces. Ik kreeg de ruimte thuis, maar echt begrip is lastig. Mijn omgeving had belemmerende overtuigingen en angst, en ik zelf ook. Die ik ook aan het onderzoeken en aan het transformeren was. Ik wilde de kern aanpakken om niet meer in een burn-out te komen. Ik koos echt voor mezelf. Ook bleek dat mensen het lastig vinden om te vragen hoe het echt met je gaat. En voor mij was het moeilijk om toe te geven en uit te spreken dat het niet meer gaat en wat er is. Simpelweg, omdat je het zelf gewoon niet meer weet. Dat is gemakkelijker wanneer iemand een been breekt of iets. Iets dat zichtbaar en duidelijk is.

SPIEGELS EN SPIRITUALITEIT

Toen ontdekte ik dat iedereen om mij heen spiegels zijn van mezelf. Je buitenwereld is een reflectie van jouw binnenwereld. Daar ben ik vol overgave in gaan kijken; mijn twijfels, mijn angsten, mijn onzekerheden, bezorgdheden. Steeds meer ga je jezelf verder onderzoeken. Wie ben ik in essentie? Een spirituele zoektocht. Wat me ook eenzaam maakte, want op spiritualiteit zit ook een groot taboe. Voor mij is spiritualiteit; jezelf onderzoeken en jezelf omarmen om wie je bent. Al je mooie en minder mooie kenmerken. Met je hele hebben en houwen. Leren dat je er mag zijn, om wie je bent. Gewoon mijn unieke pad volgen. Weer leven in plaats van overleven. Keuzes maken vanuit je hart.

 

FAMILIEOPSTELLINGEN

Tijdens mijn proces heb ik een paar keer een familie-opstelling gedaan. Dat is systemisch werken met wat er is. Het laat je snel en zonder woorden zien wat de onbewuste oorzaak is van ons gedrag. Je ziet verborgen verbanden in het groter geheel. Het heeft mij zeer waardevolle inzichten gegeven over mezelf, mijn verlangen, blokkades, mijn familie, patronen, plaats die je inneemt. Wanneer je inzichten hebt kun je op een liefdevolle manier je los maken van patronen en overtuigingen. Je familielijnen hebben een grote invloed op je leven in het hier en nu. 

DROOM

Ik wilde al jaren gaan coachen. Nu had ik een plan en volgde mijn hart. Dit is het overwinnen van angsten, onzekerheid, verlies van controle. Ik volgde een re-integratie traject en koos een coach opleiding op basis van mijn gevoel. Een combinatie tussen westerse psychologie en oosterse wijsheid. ZIJNS coaching, hierdoor leer je door zelfonderzoek jezelf kennen en te omarmen.

Alles zit al in jezelf, je moet alleen alle lagen weghalen om jezelf te zien (ont-wikkelen). Eigenlijk heel simpel, maar niet makkelijk. Je moet je herinneren wie je in essentie bent. Ik dacht ik ga eronder door als ik alle pijn en angst toelaat, maar het tegendeel is waar. Het ruimt op en is juist bevrijdend. Een heel bijzondere ervaring. En laagje bij laagje kom je dichterbij jezelf. Steeds beter voel je wie je wil zijn en welke keuzes je wilt maken.

Gedachten zijn een manier om controle uit te oefenen over gevoelens om maar niet te hoeven voelen. Je bent niet je gedachten. We zijn zo gewend aan die kritische stem in ons hoofd. Je bent niet  je gedachtes, niet je emoties en ook niet je verhaal. Je kunt je leven creëren. Breng je gevoel, je gedachten en je uitspraken op een lijn; Hoofd, hart en buik en je kunt ontspannen.

“Je hoeft niet in magie te geloven, je bent magie… je moet in jezelf geloven.”

Ik ben nu nog steeds dagelijks bezig met leren, onderzoeken, omgaan met mijn emoties en lief te zijn voor mezelf. Student van het leven. Genieten van het leven, de kleine dingen, mijn gezin, vrienden met ook hobbels, angsten en emoties. Dat is LEVEN. ALLES MAG ER ZIJN.

Wanneer je je herkent in mijn proces en je hebt vragen of misschien dat ik iets voor jou kan betekenen neem contact met mij op. Telefonisch 06-31069622 of via de mail: info@coaching2magic.nl. Of kijk gerust op mijn website www.coaching2magic.nl.